72

و وقتی اضطراب از گوشهای یک زخم

تا سکوت

اویزان شد

چون ناگریزی از سقوط

پروانه ای که شمع بهانه اش بود

و چشمانش می بارید

به یاد کردنت زیر لب

کوتاه ترین فاصله اش تا مرگ

همین چند خط

و یک دنیا دلتنگی

یک راه و دیگر هیچ

شوق وصل محبوبی که رفت

و سوخت

پروانه ای که از آتشت گذشت

89/4/3