ایینه تفسیر تو است
به شمایلی که می پنداری اش زیبا
و به تناسباتی که ظهور می کند به هنگام پلک زدن یا خندیدن
و در مسیلش پنداشته ای زیبا بودن چیست.
و ایا به حقیقت می دانی مکملش چیست؟
زمین مرکب شده است برای مورچه ای
که به پشت گیرد تکه نانی را از برای قوت
و بسیار پیمدن راه ها چه بس اسان و چه بس دشوار
و ایا می پنداری تقسیم روزگار را برایش زیبا؟
گرچه می دانم نمی دانی مفهوم مورچه بودن را
و چه اسان می شود اگر تفسیر خود را از ایینه به اب بسپاری با تلالو خورشید
و یا چون مورچه ای از صخره هایی به ظاهر سخت بالا بروی
چون تکاملی که از درونت جاری می شود
و بنگری عشق
در بدو ظاهری،در طول شمردنی است و در مرز پایان ناگفتنی است
No comments:
Post a Comment