هر دریچهی نغز
بر چشماندازِ عقوبتی میگشاید.
عشق
رطوبتِ چندشانگیزِ پلشتیست
و آسمان
سرپناهی
تا به خاک بنشینی و
بر سرنوشتِ خویش
گریه ساز کنی.
آه
پیش از آن که در اشک غرقه شوم چیزی بگوی،
هر چه باشد
...شاملو
کسی شبیه کسی نمی شود منم شبیه خودم همچون ابر قامتم دریایی نه شکوه میکنم نه گلایه از زمانه ای بی برگ فقط منم شبیه خودم چو آسمانی پُر پرواز کسی شبیه من نیست نمی شود که سایه باشم همچو عاشقانه ای رویایی
1 comment:
کسی شبیه کسی نمی شود
منم شبیه خودم
همچون ابر
قامتم دریایی
نه شکوه میکنم
نه گلایه از زمانه ای بی برگ
فقط منم
شبیه خودم
چو آسمانی پُر پرواز
کسی شبیه من نیست
نمی شود
که سایه باشم
همچو عاشقانه ای رویایی
Post a Comment