47

مرگِ من روزی است که ندانم چه کسی هستی

نسپرم گوش به دردِ دل هایت

نپذیرم که چه هستی

مرگِ من روزی است

که مرا عاشق نخوانند

که خود خواه باشم

تو را انِ خود بدانم و خود انِ تو

مرگِ من روزی است

که واژگانم کم بیاورند

تا بگویم عزیزم

هر چه هستی بمان

هر چه خواهی باش

که هر چه می توانی باش

که بودنت همان چیزی است که می خواهم

2/23